Zjawisko, ruch, wielki zryw Polaków, ale i obłuda czy hipokryzja - tak sprzeczne i skrajne emocje wywołuje co roku niedzielna, organizowana w tym roku po raz dwudziesty drugi akcja zbiórki pieniędzy dla tych najbardziej potrzebujących, zazwyczaj najmniejszych ale i tych najstarszych w naszym społeczeństwie.
Zanim zajmiemy się jednak tym, jak ewaluowała cała akcja i jak teraz wygląda jej przebieg, przyjrzyjmy się jej początkom, szczególnie, z uwagi na fakt, że nie każdy z nas, a nawet, zaryzykuję stwierdzenie, że mało, który pamięta, lub zna jej genezę. Wszystko zaczęło się w marcu 1993 roku od założenia samej fundacji. Sam pomysł zbierania funduszy zrodził się jednak trzy miesiące wcześniej, dnia 3 stycznia, podczas programu muzycznego autorstwa, jednego z, choć nie jedynego obok: (Lidii Niedźwiedzkiej-Owsiak, Bohdana Maruszewskiego, Piotra Burczyńskiego, Pawła Januszewicza, Waltera Chełstowskiego oraz Beaty Bethki), z założycieli fundacji WOŚP, Jurka Owsiaka. Programu, zatytułowanego hasłem znanym do dziś: „Róbta co chceta”. Pierwsze fundusze zostały zebrane na Oddział Kardiochirurgii Dziecięcej warszawskiego Centrum Zdrowia Dziecka. A kwota, jaką udało się uzyskać była tak zaskakująca, że nie sposób było nie powtórzyć kwesty rok później.
I tak, z roku na rok, coraz więcej osób wciągnęło się w wielką akcję zbierania dla potrzebujących. Po każdej drugiej niedzieli stycznia, praktycznie wszyscy z dumą noszą czerwone serce przyklejone do kurtki czy torebki, młodzież, dzieci z rodzicami tłumnie gromadzą się jako wolontariusze, zbierając w obklejone, kolorowe puszki nawet najdrobniejsze grosze, bo jak zwykł mówić Owsiak: „Liczy się każda złotówka”. Ale to nie koniec. To nie tylko oddolny zryw uliczny, to również wielka mobilizacja służb, mediów, osób publicznych, księży czy polityków. Tego dnia Orkiestra gra wszędzie. Ogromna mobilizacja, logistyczne przedsięwzięcie, światełko do nieba, liczne licytacje, aktywność ludzi z pierwszych stron gazet i coroczne rekordy, które są wręcz nie do uwierzenia a tym samym, oczywiście nie do ocenienia.
Jednak to sam fenomen akcji jest tak naprawdę czymś niesamowitym. To, co mnie samej wydaje się nie do przebicia to fakt, że Orkiestra potrafiła zrzeszyć i pociągnąć do działania, osoby które wcześniej, nie pomyślałyby nawet, iż mogłyby współuczestniczyć w takim przedsięwzięciu. To niespotykane, że małe dzieci, zbuntowana młodzież, osoby starsze, czy publiczne, z chęcią dzielą się swoim niedzielnym czasem i pomimo niesprzyjającej aury, która przecież zawsze jest taka w styczniu, kwestują, zbierają, liczą a więc po prostu pomagają.
I choć wielu złorzeczy na Owsiaka, niektórzy próbują zaglądać do jego kieszeni, interpretują na swój sposób, hasła, które towarzyszą akcji, to nikt, absolutnie nikt, nie może zanegować jednej kwestii a mianowicie, faktu, że Świąteczna Orkiestra Wielkiej Pomocy stała się stałym punktem kalendarza każdego Polaka i rzeczywiście, namacalnie przyczynia się do poprawy sytuacji służby zdrowia, a tak naprawdę nie jej, a tych potrzebujących, bezbronnych i chorych. Nikogo nie dziwią, publikowane na ten temat liczby, wiadomości we wszystkich serwisach informacyjnych czy liczne grupy osób przyjmujących każdy datek. Jeśli do tego wszystkiego doda się jeszcze te wszystkie historie osób, które skorzystały ze sprzętu Owsiaka, jeszcze chociażby jako noworodki, a teraz sami biorą udział w akcji, to chyba argumenty nawet najbardziej zagorzałych przeciwników, schodzą na dalszy plan.
My też, już czwarty raz wzięliśmy udział w tym szczytnym celu i postanowiliśmy wspomóc akcję tym, co mamy najcenniejszego a mianowicie naszymi szkoleniami. Fajnie jest brać udział w geście tak prostym w swoim przekazie i tak doniosłym w swoich rezultatach.
[MOBILE]
AVENHANSEN Sp. z o.o. zezwala na kopiowanie i wklejanie na inne strony internetowe powyższego artykułu pod warunkiem dodania pod artykułem poniższego tekstu i dodania linka do tej strony:
Artykuł jest własnością firmy szkoleniowej AVENHANSEN Sp. z o.o.
