Zapożyczone z obszaru informatyki określenie 2.0 dotyczy m.in. nowego modelu pracy, w której nie liczy się już tylko etat i stałe zatrudnienie, przychodzenie do pracy w określonych godzinach i siedzenie 8 h za biurkiem; ale również praca zdalna, wykorzystanie do współpracy freelancerów, wysoko wykwalifikowanych ekspertów, budowanie na kontaktach i relacjach. Model pracy 2.0 odnosi się również do innego sposobu realizacji zadań (praca dla efektów), naszych oczekiwań wobec pracy, zmiany sposobu rozumienia przez nas słowa „kariera” czy potrzeby łączenia naszego życia zawodowego i osobistego (poszukiwanie work – life balance).
Trend innego podejścia do modelu pracy nie jest jednak tak zupełnie nowy. Za prekursora pracy zdalnej, tzw. telepracy (ang. teleworking) uznawany jest J.M. Nills, który w 1973 r. przeprowadził pierwszy eksperymentalny projekt telepracy. Zauważył on, że wszystko zaczęło się od prozaicznego pytania, które postawił pewien człowiek: „jeśli ludzie potrafią stanąć na Księżycu, to dlaczego nie potrafią sobie poradzić z korkami ulicznymi?” Refleksja nad tym pytaniem doprowadziła do kolejnego: „czy wszyscy musimy chodzić do pracy, skoro istnieją możliwości techniczne, które pozwalają większości z nas na wykonywanie wielu prac w domu lub jej pobliżu?” (źródło: J.M. Nills” Telepraca, strategia kierowania wirtualną załogą, W-wa 2003). Dodatkowym czynnikiem stymulującym teleworking były również zaistnienie pierwszego światowego kryzysu energetycznego w Stanach Zjednoczonych i gwałtownego spadku cen paliwa oraz pojawienie się zagrożenia ekologicznego, po części spowodowanego emisją spalin samochodowych.
W związku z tym rząd zaczął finansować pilotażowe programy z zakresu telecommutingu (teledojazd) i teleworkingu.
Określenie 2.0 to liczbowe zdefiniowanie kolejnego etapu rozwoju modelu pracy, który kształtują czynniki takie jak:
- elastyczność i mobilność
- równoczesność i szybkość
- demokratyzacja, a więc elementy mocno związane z globalizacją i wszechobecnością technologii informatycznych.
Można je więc powiązać z najważniejszymi wyznacznikami modelu pracy 2.0:
- Skoncentrowanie się na talentach i kompetencjach pracownika
- Dostępność i mobilność pracowników i sposobu realizacji zadań
- Wzrost znaczenia roli pracy zespołowej
- Koncentracja na efektach a nie na czasie spędzonym w biurze
- Praca nad kilkoma projektami na raz
- Hiperspecjalizacja – współpraca z ekspertami w wąskich dziedzinach
- Zmiana hierarchii – menedżer, który korzysta z wiedzy i możliwości zespołu w podejmowaniu decyzji (źródło: „HR business partner”, G.Filipowicz, Wolters Kluwer, W-wa 2016).
Mimo, że model pracy 2.0 kojarzony jest bardziej z młodym pokoleniem pracowników, czyli tzw. generacją Y czy Z (dopiero wchodzą na rynek pracy) wychowanych w dobie internetu i technologii informatycznych, to doskonale odnajdują się w tym modelu również przedstawiciele pokolenia X, czy 50+ cały czas mocno aktywni na rynku pracy.
Agnieszka Olejnik, ekspert HR, coach kariery, Certyfikowany Trener AVENHANSEN®
Przeczytaj więcej na: http://szkolenia.avenhansen.pl/trenerzy/agnieszka-olejnik.html
Doradca Merytoryczny ds. Komunikacji i Wystąpień Publicznych Dyplomowany trener biznesu i coach, doświadczony menedżer i ekspert w dziedzinie Zarządzania Zasobami Ludzkimi i Rozwoju.
