Ile osób z nas ma odwagę przyznać się do tego, że uważa się za lidera? Ile osób z nas nie czuje się źle z tym stwierdzeniem, ile osób nie ma poczucia wywyższania się i przypisywania sobie zasług które mu się nie należą? Czy ktoś może z czystym sumieniem nazwać siebie liderem w jakiejś dziedzinie? Zapewne niewiele jest takich osób. Zapewne większość z nas uważa bycie liderem za coś, co wiąże się z ogromną odpowiedzialnością, i że to tytuł, na który trzeba sobie zasłużyć w jakiś wyjątkowy sposób. Afiszowanie się z tytułem lidera jest postrzegane jako puszenie się i niepotrzebne wywyższanie ponad innych, a co za tym idzie – mało kto szczerze myśli o sobie jako o człowieku, który jest liderem. Jak jednak zauważył pewien prelegent na konferencji TED, Drew Dudley, ludzie źle postrzegają tytuł lidera. Dzięki jego krótkiej prezentacji można spróbować przedefiniować pojęcie liderstwa na takie, które oznacza codzienną, zwykłą pomoc udzielaną innym ludziom.
Zacznę od wyjaśnienia, czym w istocie jest konferencja TED. Jest to konferencja naukowa organizowana przez amerykańską fundację non-profit Sapling Foundation. Jej głównym celem jest popularyzacja „idei wartych rozpowszechniania” (motto fundacji). Obecna forma konferencji, dotyka różnorodnych kwestii współczesnego świata, biologii, nauki, ekonomii, i innych wspaniałych pomysłów, pokazujących, w jakim kierunku nasz świat może dalej się rozwijać. Początkowo konferencja miała charakter wyłącznie technologiczny. Z czasem jednak zakres przedstawianych zagadnień wzrastał. To, co jest charakterystyczne dla tej konferencji, to sposób jej przeprowadzenia – każdy uczestnik ma wyłącznie 18 minut na zaprezentowanie całemu światu swojej nowatorskiej idei. Wśród uczestników znalazły się tak znane osoby, jak Richard Dawkins, Stephen Hawking, Jane Goodall, Bill Gates, Bill Clinton, Naomi Klein, Gordon Brown.
Co takiego zatem ciekawego i wartościowego chciał przedstawić światu Pan Drew Dudley? Jego idea opiera się na przedefiniowaniu słowa lider – tego, jak postrzegamy bycie liderem, jakich ludzi uważamy za liderów, co wiąże się dla nas z rolą lidera. Z jego dziesięciu lat badań wynika jedno – ludzie boją się utożsamiać z pozycją lidera, bo uważają że nie są tego godni, że jeszcze dużo im brakuje do pełnienia tej roli. W zasadzie zatem ludzie mają tendencję do umieszczania zasług daleko poza swoją osobą i przypisują zaszczytne miano lidera ludziom, którzy dokonali czegoś niezwykłego i ważnego. Zdaniem Drewa, to jest błąd – ludzie powinni zacząć dostrzegać to, że niekiedy błahe ich zdaniem wydarzenia mają równie wielką moc, a czasami nawet przewyższają to, czego inni dokonali.
Zilustrować to można przy pomocy ciekawego i jakże życiowego przykładu. Pewnego dnia nadeszła pora, aby Drew Dudley ukończył swoje studia. Miał wyprowadzić się z akademika w którym mieszkał żegnając się z uniwersytetem, na który uczęszczał przez ostatnie lata. Tego dnia podeszła do niego nieznana mu dziewczyna i powiedziała – „możesz mnie nie pamiętać, ale zawdzięczam Ci wszystko, co do tej pory uzyskałam.” Skonsternowany Drew nie wiedział, co dziewczyna ma na myśli. „Wszystko zaczęło się cztery lata temu. Siedziałam w hotelowym pokoju z moimi rodzicami i mówiłam im, że nie jestem gotowa do podjęcia studiów. Rodzice pocieszali mnie – mówili, że jeżeli podczas rejestracji poczuję, że nie należę do tego świata, że to jeszcze nie czas, aby wchodzić w dorosłość, to wszyscy się spakują i wrócą do domu. Następnego dnia, podczas rejestracji, stałam w kolejce razem z rodzicami i czułam, że to wszystko mnie przerasta. Gdy zbierało mi się na płacz i gdy już chciałam wyjść z budynku i wrócić do domu, Ty pojawiłeś się na korytarzu w najgłupszej czapce, jakąkolwiek widziałam. Chodziłeś i rozdawałeś lizaki. Podszedłeś do mnie i spojrzałeś na mnie przeszywającym spojrzeniem – to był straszny moment. Potem jednak, aby rozładować napięcie, dałeś lizaka chłopakowi który stał za mną i powiedziałeś, aby wręczył go najpiękniejszej dziewczynie, która stoi przed nim. Wręczył go mnie. Cały czerwony ze wstydu, nie odezwał się ani słowem, a mój ojciec zażartował – zobacz kochanie, pierwszy dzień poza domem, a nasza córka już przyjmuje słodycze od nieznajomych. Wszyscy w kolejce zaczęli się śmiać, a ja poczułam, iż mogę jednak poradzić sobie w tym środowisku.” Drew był zaszokowany, bowiem jako wolontariusz pracujący dla uczelni, nie pamiętał zbyt dobrze tego wydarzenia. Nie zmienia to faktu, że dzięki niemu, dziewczyna nie zrezygnowała z podjęcia nauki na uniwersytecie, a ponadto – chłopak, który dał jej w imieniu Drewa lizaka, później się z nią umówił. I po czterech latach nadal są ze sobą. „Chce Ci podziękować, bo to właśnie dzięki Tobie to wszystko się spełniło.” Dziewczyna ta rok później wyszła za mąż za tego chłopaka i żyją w szczęśliwym związku.
Jaki wniosek wyciągnął Drew? My, jako ludzie, codziennie możemy zmieniać życie innych ludzi. Nie uświadamiamy sobie, ile razy w ciągu swojego życia inspirowaliśmy innych do podejmowania trudnych decyzji. Być może dzięki nam ktoś zmienił swoje nawyki i stał się szczęśliwszym człowiekiem, a my nie mamy tego świadomości? Z drugiej strony, jak wiele jest osób, które nam pomogły w ten sposób? Ile jest osób, które postępując w swój naturalny sposób wywarli na nas ogromne wrażenie i przyczynili się do zmiany, jaka w nas zaszła? Ilu mamy przyjaciół, którym zawdzięczamy to, że nie opuścili nas w trudnej sytuacji? Dzięki zmianie perspektywy przy analizowaniu pojęcia lidera na taką, gdzie każde podjęcie decyzji, gdzie każda pomoc wyświadczona innym, daje nam uprawnienie to postrzegania siebie jako człowieka wartościowego, możemy śmiało powiedzieć, że nawet najprostsze nasze oznaki wdzięczności są tym, o co warto się starać i co warto pokazywać innym. Bowiem nigdy nie wiemy, kiedy nasze prozaiczne z pozoru czynności właśnie zmieniają czyjś świat.
[MOBILE]
AVENHANSEN Sp. z o.o. zezwala na kopiowanie i wklejanie na inne strony internetowe powyższego artykułu pod warunkiem dodania pod artykułem poniższego tekstu i dodania linka do tej strony:
Artykuł jest własnością firmy szkoleniowej AVENHANSEN Sp. z o.o.
Podziel się spostrzeżeniami i przemyśleniami na temat opisywanego zagadnienia.
