Elementem łączącym każdego człowieka jest sposób postrzegania przez nas świata. Dzięki lekturze książki „Sztuka możliwości – jak przekształcić życie zawodowe i osobiste” autorstwa Rosamunda Zandera i Benjamin Zandera można dowiedzieć się jak to postrzeganie wpływa na różne elementy naszego życia. Ludzie tworzą struktury postrzegania rzeczywistości - każda zmiana sposobu percepcji wpływa na uzyskanie nowych ścieżek rozwoju a tym samym nowe możliwości w kontekście uzyskiwanych rezultatów z pracy, życia codziennego. Jeżeli zatem chcemy zmienić sytuacje które spotykają nas na drodze naszego życia, poprawić jego jakość lub sprawić, aby praca i życie osobiste nie stały ze sobą w opozycji, powinniśmy zmienić struktury percepcji. Zmiana struktur na takie, które umożliwiają osiąganie założonych celów, angażowanie większej energii i dopełnianie swoich planów zgodnie z początkowo przyjętymi aspektami.
Nie bez znaczenie jest też kontekst naszych czasów - wpływ wielu rzeczy które zmieniają naszą sytuację a jednocześnie są całkowicie poza wpływem naszego nastawienia. Definiowanie siebie samego w ramach takiego świata jako ograniczające możliwości określania swojego istnienia. Książka stara się podać sugestie nowych sposobów jakimi człowiek może się posłużyć, definiując samych siebie, jak i również świat w którym żyje. Stara się przy tym, aby te sposoby były lepiej dopasowane do współczesnych realiów.
Jedną z podstaw dających autorom pewność w przekonaniu o pewnym nowatorstwie swoich założeń i wynikających z niego rezultatów jest przykład z historii różnych dziedzin które przeżyły daleko idącą zmianę wynikającą nie tyle z przekonującej argumentacji na rzecz czegoś nowego lecz dzięki wytworzeniu aktywnych, trwałych praktyk zmieniających kulturowe doświadczenie podstaw rzeczywistości. Ich metody i sprzężone z nimi praktyki wpływają na sposób percepcji znanych zjawisk i formułowanie nowych idei dające szansę na lepsze, bardziej korzystne dla współcześnie żyjących ludzi spojrzenie na otaczający nas świat.
Błędnie myślimy o sobie, że potrafimy dostrzec i zaobserwować wszystko to, co nas otacza. Badania naukowców potwierdzają teorię, że człowiek doświadczając zjawisk z otaczającej rzeczywistości de facto doświadcza raz już opowiedzianej historii - nasz mózg z momentem odebrania bodźców przeprowadza własną symulację rzeczywistości według posiadanych map i kategorii myślenia. To co odczuwamy i świadomie odbieramy zależy od odgórnych założeń zaprogramowanych w naszym umyśle. Konstrukcie znajdujące się w naszym umyśle determinują postrzeganie świata. Powszechnie jest znana historia o dzikich ludach zamieszkujących Afrykę, którzy nie dostrzegali postaci ludzkich na zdjęciach. Pomimo niezaprzeczalnego faktu, że mieli w swoich dłoniach fotografię przedstawiającą ludzi takich jak oni sami, nie posiadali definicji czegoś takiego jak fotografia. Stosując tą analogię, można uświadomić sobie ile rzeczy umyka nam każdego dnia z pola widzenia i możliwości zastosowania z faktu nie posiadania przez nas definicji pewnej rzeczy, do której dostęp mają inni?
Idąc dalej, dzięki zrozumieniu funkcjonowania naszego umysłu, można świadomie wpływać na postrzeganie świata. Autorzy książki przedstawiają przykład doskonale ilustrujący to zagadnienie - badania przeprowadzone na ludziach posiadający wadę ujawniającą się poprzez brak współpracy obu półkul mózgowych. Eksperymentatorzy prosili badanych aby zamknęli drzwi. Prawa półkula odpowiadająca za wykonanie tego polecenia była wspierana przez półkulę lewą nieświadomą przeprowadzanego eksperymentu w ten sposób, że podsyłała jej informacje tłumaczące w logiczny sposób zadane zadanie - na przykład "czuję przeciąg". Wszystko jest wymyślone - czy więc my również działamy poprzez racjonalizacje i logiczne uwarunkowanie przedstawionych nam zadań, których jednak nie chcemy, bądź nie jesteśmy świadomi wykonywania? Wpływ kulturowy na konstrukcję naszego umysłu determinuje pewne postawy przyjmowane wobec świata.
Mamy tendencje do tworzenia ram i blokad wokół swoich postępowań i możliwości postępowania. W przypadku przedstawionego zadania do wykonania zamykamy się w schematach, utrudniając najlepsze rozwiązanie, takie, które wychodziło by poza utarte plany postępowania. Autorzy podają prosty sposób na ćwiczenie w praktyce wychodzenia poza ustalone ramy myślenia:
- Jakie założenia przyjmuję, których nie jestem świadom. A które dają mi to, co widzę?
A kiedy znajdziemy odpowiedź na to pytanie, zadajemy sobie kolejne:
- Co mógłbym teraz wymyślić, czego dotychczas nie wymyśliłem. A co dałoby mi nowe możliwości?
Każdy z nas może wyjść poza ramy własnego działania. Sfera elementu życia w której dotychczasowe działania nie są dla nas satysfakcjonujące lub w których chcielibyśmy wprowadzić zmiany nie ma znaczenia. Każdy aspekt życia podlega tej samej zasadzie - sami kształtujemy to, co nas otacza, od nas zależy życie, jakie prowadzimy. Niezależnie czy myślimy w tym momencie o naszej firmie, małżeństwie, relacjach z dziećmi czy o lepszym podziale obowiązków służbowych a własnym prywatnym życiem, zmiany są osiągalne, lecz należy wiedzieć od którego miejsca zacząć.
Autorzy nie chcą aby człowiek postępował według reguły - wyznaczam cel, dążę do jego realizacji.Raczej określają jaka postawa wobec życia może przynieść człowiekowi lepsze rezultaty w kontekście tego co robi. Zatem człowiek na ogół ma większe szanse na rozwinięcie swojej firmy oraz spełnienie życia, jeśli jego postawę określa przeświadczenie, że zawsze gdzieś są nowi klienci czekający by ich przyciągnąć, a nie że brakuje wszystkiego - pieniędzy, klientów i pomysłów. Ludzie radośnie uczestniczący w projektach mają większą szansę na doprowadzenie go do końca niż ludzie którzy uważają że szczęście zależy od jego osiągnięcia, gdyż wtedy ma się większą możliwość nawiązania więzi z innymi ludźmi. Nasza postawa determinuje zatem to, co nas spotyka na codzień, a jej poprawa wpływa na sytuacje które doświadczamy.
